Σύγχρονη Διαχείριση Αγροκτημάτων Κερασιάς

Οι σύγχρονες τάσεις της γεωργίας στην καλλιέργεια του κερασιού επιτάσσουν πυκνές φυτεύσεις υψηλής παραγωγικότητας με καρπούς υψηλής ποιότητας. Ωστόσο αυτό το εγχείρημα ακολουθείται από πολλές προκλήσεις. Η αύξηση της παραγωγικότητας, η αύξηση του μεγέθους του καρπού, η διαχείριση του φωτός μέσα στον οπωρώνα και τέλος σωστή αναλογία ξύλου και βλάστησης στη κερασιά είναι στοιχήματα για όλους τους παραγωγούς. Ακόμα, η συγκεκριμένη καλλιέργεια έχει και κάποιες ιδιαιτερότητες, η προσβολή από τον βακτηριακό καρκίνο, οι σηψηριζίες, το μέγεθος του καρπού σε ημινάνα υποκείμενα αλλά και το σκάσιμο του καρπού από την είσοδο ύδατος, είναι οι εξειδικευμένες προκλήσεις που συναντά κάθε παραγωγός και γεωπόνος.

Παρακάτω θα αναλύσουμε τις παραπάνω προκλήσεις προσπαθώντας να δώσουμε εξηγήσεις και λύσεις σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές μελέτες.

Η κερασιά είναι ένα φυτό που έχει την τάση να "πεθαίνει". Η παρουσία εδαφών που κατακρατούν υγρασία (βαριά), ο βακτηριακός καρκίνος της Κερασιάς (Pseudomonas Syringae) και η φυτόφθορα είναι τα βασικά αίτια που ξεκληρίζουν τα αγροκτήματα. Υπάρχουν όμως κάποιες τεχνικές που η εφαρμογή τους αυξάνει το μέσο όρο ζωής του αγροκτήματος.

1. Φύτευση των φυτών σε σαμαράκια των 20 εκατοστών από το έδαφος. Αυτό βοηθάει στην καλύτερη αποστράγγιση από τα νερά του χειμώνα, μειώνοντας και τις πιθανότητες προσβολής από φυτόφθορα. Ακόμα, έχει βρεθεί ότι βελτιώνεται θεαματικά ο αερισμός των ριζών. Όμως, σε αυτό το σύστημα φύτευσης τα φυτά απαιτούν πιο συχνό πότισμα διότι τα σαμαράκια θερμαίνονται εύκολα και χάνουν την υγρασία τους. Αποφεύγουμε, την άρδευση με κατάκλιση ή γενικότερα την επαφή του κορμού του δένδρου με το νερό.

2. Η χρησιμοποίηση ανθεκτικών υποκειμένων. Προς το παρών δεν υπάρχει κανένα υποκείμενο κερασιάς ανθεκτικό στη φυτόφθορα. Ωστόσο, τα υποκείμενα Gisela 5 και 6 έχουν εμφανίσει λιγότερες προσβολές σε κτήματα στην Αμερική από τα Mahaleb και Mazzard. Ενώ ακόμα υπερτερούν σε παραγωγικότητα και πρόωρη ανάπτυξη. Τα πρώτα 6 χρόνια η παραγωγή είναι ως και 6 φορές μεγαλύτερη στα Gisela. Το gisela 5 πρέπει να φυτεύεται σε πυκνότητα 400-800 δέντρα το στρέμμα ενώ το gisela 6 από 300 - 500 δέντρα το στρέμμα.

3. Έλεγχος του βακτηριακού καρκίνου. Η συγκεκριμένη ασθένεια στην κερασιά είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη και σχεδόν πάντα αναπόφευκτη για ένα κτήμα. Υπάρχουν όμως κάποιοι κανόνες που μπορούμε να τους τηρούμαι για να μειώσουμε κατά μεγάλο ποσοστό τις προσβολές. α) το κλάδεμα της κερασιάς πρέπει να γίνεται ή αρχές της άνοιξης με την έναρξη της βλάστησης και με διαδοχικούς ψεκασμούς χαλκού ή μετασυλλεκτικά το καλοκαίρι, βέβαια το καλοκαίρι είναι η καλύτερη περίοδος γιατί ενισχύουμε την αποθήκευση υδατανθράκων σε χρήσιμους βλαστούς. Την άνοιξη καλά είναι να επεμβαίνουμε μόνο σε περιπτώσεις με πολλά καρποφόρα μάτια για ομοιόμορφη παραγωγή.

Η σωστή διαμόρφωση από την αρχή του φυτού μας δίνει συνήθως γρήγορα παραγωγή αλλά και καλύτερης ποιότητας. Ειδικότερα, τα πρώτα χρόνια του φυτού ΔΕΝ πρέπει να κλαδεύουμε συνέχεια παρά ελάχιστα.

1. Η δημιουργία δέντρων υψηλής ποιότητας απαιτεί διαφορετικές τεχνικές από σύστημα σε σύστημα και από περιοχή σε περιοχή. Για τα σύγχρονα συστήματα διαμόρφωσης, δηλαδή η παλμέτα με κατ' εναλλαγή βραχίονες, η παλμέτα με ένα κεντρικό άξονα αλλά και το κυπαρισσάκι, το καλύτερο είναι να δημιουργήσουμε ένα φυτό με παχύ κορμό και καλό φωτισμό, με λίγο έως ελάχιστο κλάδεμα στην αρχή. Εκτός από το σύστημα Υψιλόν όπου απαιτούνται διαφορετικά κλαδέματα στην αρχή.

2. Δημιουργία πλάγιων βραχιόνων χωρίς κορυφολογήματα. Γενικότερα τα πολλά κλαδέματα της κορυφής τα πρώτα χρόνια μειώνουν την παραγωγικότητα των φυτών. Η δημιουργία των πλάγιων βραχιόνων πρέπει να γίνεται χωρίς κλάδεμα της κορυφής, αλλά η διακλάδωση στον κλάδο αυτό θα γίνει με άλλες τεχνικές όπως:

α. Promalin (5ooo ppm), ο ψεκασμός με την παραπάνω ορμόνη γίνεται αφού την αραιώσουμε με νερομπογιά λευκή. Στην ανάπτυξη των οφθαλμών ψεκάζουμε τους οφθαλμούς που θέλουμε να παράγουν βλαστούς.

β. Δακτυλίωση, στη μέθοδο αυτή χαρακώνουμε με ένα μαχαίρι τον βραχίονα που θέλουμε να βγάλει βλαστούς εκεί που θέλουμε να τους βγάλει περίπου κάθε τρεις οφθαλμού. Κατά το χαράκωμα αφαιρούμε κομμάτι του βλαστού πάνω από τον οφθαλμό μέχρι να φανεί ο ξυλοποιημένος ιστός στο εσωτερικό.

γ. Αφαίρεση οφθαλμών, Η αφαίρεση του 2/3 των οφθαλμών του νέου βραχίονα προκαλεί την έκπτυξη νέων κλάδων, ωστόσο αν και αυτή η μέθοδος στις περισσότερες ποικιλίες έχει πολύ καλά αποτελέσματα ωστόσο πρέπει να δοκιμάζετε πρώτα.

Οι περισσότερες ποικιλίες κερασιάς είναι ορθόκλαδες, δηλαδή όλοι βλαστοί κατευθύνονται προς τα πάνω κάθετα στην επιφάνεια της γης. Στα περισσότερα συστήματα διαμόρφωσης είναι απαραίτητη η κίνηση των βλαστών παράλληλα με τη γη έτσι ώστε να πετύχουμε το φυτό κώνο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Στα πολύ φρέσκα βλαστάρια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα κοινά μανταλάκια, δαγκώνουμε τον κεντρικό βλαστό με το μανταλάκι και έπειτα κοντράρουμε το νέο βλαστό έτσι ώστε να έχει την κατεύθυνση που θέλουμε. Ακόμα, μπορούμε να κρεμάσουμε βαρίδια και σακούλες ή να χρησιμοποιήσουμε πλαστικούς γάντζους.

Η κερασιά καρποφορεί σε ροζέτες και στην βάση μερικών διετών βλαστών. Ροζέτες είναι κοντοί βλαστοί με σμήνος οφθαλμών (4-8) και λίγα φύλλα (εικόνα 2). Οι ροζέτες μπορούν να παράγουν έως και 7 χρόνια αρκεί να φωτίζονται.

Κατά το κλάδεμα της κερασιάς το οποίο γίνεται το καλοκαίρι, βελτιώνουμε στο έπακρο την φωτεινότητα του φυτού και συγχρόνως ισορροπούμε την καρποφορία του για να έχουμε καλό μέγεθος καρπών. Το κλάδεμα διαφέρει από σύστημα σε σύστημα, αλλά γενικότερα αποφεύγουμε την παρουσία πολύ "ξύλου" και φωτίζουμε το δένδρο όσο πιο καλά μπορούμε. Στο σύστημα κύπελλο αφαιρούμε τους βλαστούς που έχουν εσωτερική κατεύθυνση και τους λαίμαργους της κορυφής, τέλος ενισχύουμε των φωτισμό των χαμηλότερων βλαστών για να μην ξεραθούν.

Η λίπανση και η φυτοπροστασία της κερασιάς έχουν αναλυθεί σε προγενέστερο άρθρο.